در واقع هیچ استاندارد مشخصی برای طبقه بندی انواع زخم وجود ندارد و می توان زخم ها را بر اساس مقیاس های متفاوتی مانند انسجام لایه های پوستی (باز و بسته)، زمان ترميم (حاد و مزمن )، علت ( فشاري، ديابتي، عروقي، سوختگي، جراحي )، نوع بافت موجود در بستر زخم و یا سايز زخم ( عميق ، سطحي) طبقه بندی کرد.
الف: از نظر انسجام لایه های پوست
زخم های بسته: در این گونه زخم ها در لایه های پوست گسستگی مشاهده نمی شود مانند:
- کوفتگی که گسستگی در پوست دیده نمی شود اما آسیب به بافت های زیرین نظیر عروق خونی و ادم مشهود است.
- کبودی که تغییر رنگ پوست است و به دلیل نشت خون از رگ های خونی به بافت های سطحی تر ایجاد می شود.
- خونمردگی که دلیل آن تجمع موضعی خون در بافتها، یک ارگان یا یک حفره از بدن است.
زخم های باز:
در این گونه زخم ها گسستگی در لایه های پوست یا لایه های مخاطی مشاهده می گردد مانند:
- خراشیدگی: زخم سطحی است که به علت خراش یا کشیده شدن پوست ایجاد می شود. در این نوع باید محل زخم را با آب و صابون شستشو داد تا از عفونت جلوگیری شود. خراشیدگی ممکن است در موارد شدید به باند و پانسمان نیاز داشته باشد اما موارد جزئی آن ها پس از تمیز کردن محل زخم به خودی خود بهبود می یابند.
- بریدگی: زخمی با لبه منظم است که با وسیله ای تیز و برنده ایجاد می شود.
- پارگی: نوعی از انواع زخم است که به وسیله اشیاء تیزی مانند چاقو ایجاد می شود. در موارد پارگی عمیق، خونریزی ممکن است به سرعت اتفاق بیافتد بنابراین مهم است که با پوشاندن زخم و فشار، خون ریزی را متوقف کنید. اگر خونریزی متوقف نمی شود، ممکن است لازم باشد با اورژانس تماس بگیرید.
- سوراخ شدگی: زخمی با دهانه کوچک است که به صورت متمرکز در یک نقطه تا بافت های زیرین راه می یابد. در مواجهه ی با این موارد به زخم فشار وارد کنید و آن را با آب و صابون، تمیز بشویید. در موارد با شدت بیشتر، به جهت سرعت در ترمیم و پیشگیری از عفونت، قبل از خشک کردن و پوشاندن موضع با باند، از پماد تانیت استفاده کنید. توجه داشته باشید که ممکن است در اثر سوراخ شدن، علائم عفونت مانند سرخی، درد، تورم یا تب را مشاهده کنید. قرار گرفتن در معرض آسیب فلزات و گزش حیوانات برای سلامتی شما خطرناک است. فلز، ممکن است آلوده و زنگ زده باشد وگزش حیوانات نیز باکتری ها و ویروس ها را از دهان حیوانات مستقیما به بدن شما منتقل کند و اگر توسط پزشک به درستی رفع نشوند، این موارد می توانند به سرعت باعث عفونت جدی شوند.
- زخم نافذ: این زخم با عبور جسمی از لایه های پوست و مخاط به بافت ها و ارگان های داخلی ایجاد می گردد.
- زخم پرفوره : وقتی یک شی یا جسم داخل زخم شده و از بافت یا ارگان های داخلی خارج می شود، به آن زخم پرفوره می گویند.
برای خرید محصول بر روی تصویر زیر کلیک کنید
ب: از نظر نوع بافت موجود در بستر زخم
بافت نکروز: زخم با بافت آشکار سیاه یا نکروز، فاقد ترشح یا با ترشح ناچیز می باشد. بافت نکروز بافت مرده ای است که مانند یک سد فیزیکی از بسته شدن زخم جلوگیری می کند و محل مناسبی برای تجمع و رشد میکروارگانیسم ها می باشد.
بافت اسلافی: بافت مرده ای که از تجمع سلول های مرده، ترشحات و بافت فیبرین تشکیل شده است که به رنگ زرد روشن یا خاکستری می باشد. این بافت نیز مانع فرآیند التیام زخم می شود و باید با دبریدمان از سطح زخم جدا شود.
بافت گرانوله: بافتی قرمز رنگ و خونریزی دهنده است و دارای مویرگ های خونی فراوان می باشد. این بافت با کوچکترین ضربه دچار آسیب و خونریزی می شود و ترشحات زیادی دارد.
بافت اپیتلیه: بافت پوششی نازک و صورتی رنگی که روی بافت گرانوله تشکیل می شود. این بافت بسیار حساس بوده و به آسانی دچار آسیب می شود. زخم با بستر اپیتلیه آخرین مراحل بهبودی خود را طی می کند.
ج: از نظر زمان ترمیم
زخم حاد : اگر یکپارچگی لایه های پوست در اثر عوامل خارجی مانند ضربه یا تروما، جراحی، گرما، الکتریسیته، مواد شیمیایی و ساییدگی آسیب دیده یا از بین رفته باشد، زخم حاد ایجاد می شود مانند زخم هاي جراحي، بريدگي و سوختگي. این گونه زخم ها معمولا بین 3 روز تا 6 هفته بهبود می یابند.
زخم مزمن: زخمی که روند بهبود آن به دلیل عواملی مانند عدم خون رسانی مناسب به بافت آسیب دیده، فشار موضعی، دیابت و ... کند است مانند زخم فشاری( زخم بستر)، زخم های عروقی پا و زخم پای دیابتی.
زخم غیر قابل التیام: هر نوع زخمی که علیرغم اقدامات درمانی مناسب طی ۲ تا ۴ هفته نشانه ای از بهبودی نداشته باشد زخم غیر قابل التیام نامیده می شود.
د: از نظر درجه آلودگی به میکروارگانیسم های بیماری زا
1. زخم تمیز: که در آن نشانه ای از وجود میکروارگانیسم ها نیست.
2. زخم آلوده : که خطر تهاجم میکروارگانیسم های پاتوژن و بیماری زا در آن بالاست .
3. زخم کلونیزه: که تعداد میکروارگانیسم های بیماریزا افزایش یافته اما مقاومت مناسب سیستم ایمنی بیمار در مقابل فعالیت باکتری ها سبب می شود علایم کلاسیک عفونت وجود نداشته باشد.
4. زخم عفونی : در زخم عفونی، باکتری ها به زخم حمله کرده ودر زخم علایم بالینی مانند قرمزی،گرما، افزایش درد و اگزودای زخم مشاهده می گردد.
ه: از نظر اتیولوژی ( سبب شناسی )
زخم فشاری
زخم هاي فشاري يا همان زخم بستر ، شايع ترين نوع زخم هاي مزمن هستند كه در اثر بي تحركي ، نيروهاي مكانيكي (سايش و كشش )، رطوبت ، تغذيه نامناسب ، كهولت سن و بي اختياري ادراري، به وجود مي آيند. پماد حالومای شرکت طب گیاه امیر به دلیل وجود آلکانین و شیکونین علاوه بر خاصیت آنتی اکسیدانی، ترمیم کنندگی زخم و کنترل عفونت، اثر ضدالتهابی قابل مقایسه با ایبوپروفن (طبق مطالعات بالینی و مقاله های منتشر شده) دارد و تجمیع همه ی قابلیت های لازم در این پماد، داروی ویژه و اثربخشی را در اختیار بیمار و درمانگر قرار می دهد. استفاده ی روزانه از پماد حالومای این شرکت (حداقل دو نوبت در 24 ساعت) در بیماران و افرادی که محدودیت حرکتی دارند نظیر سالمندان عزیز، بیماران بستری، معلولان نخاعی و ... می تواند از بروز زخم بستر جلوگیری نماید.
زخم هاي ديابتي
ديابت سومين علت مرگ و مير در ايران بوده و زخم پای دیابتی به دلیل آثار مخربی که بر زندگی افراد درگیر دارد، از مهم ترين انواع زخم ها مي باشد كه به صورت ويژه اي نياز به مراقبت تخصصي دارد. آسیب دیدن عروق و عدم امکان دارورسانی به بافت های آسیب دیده یکی از ریسک فاکتورهای مهم در ترمیم این گونه زخم هاست. طراحی فرمول و معماری دارویی پماد شنجار طب گیاه امیر به گونه ای است که از طریق افزایش رگزایی و بازسازی عروق آسیب دیده، موجب افزایش خونرسانی به بافت شده و با کنترل عفونت و التهاب و همچنین ایجاد بافت جدید، قدرت چشمگیری در درمان و ترمیم زخم پای دیابتی دارد. استفاده ی روزانه از پماد گیاهی شنجار در بیماران مبتلا به دیابت (حداقل دو نوبت در 24 ساعت)، می تواند کمک شایانی باشد در پیشگیری از بروز زخم.
زخم هاي عروقي
اين نوع زخم به دليل اختلالات خون رساني در اندام ها ايجاد مي شود که اگر اختلال در سیاهرگ ها بوجود بیاید به آن زخم وریدی و اگر در سرخ رگ ها باشد به آن زخم شریانی گفته می شود.
زخم هاي جراحي
زخم هاي ناشی از جراحي كه در طي ٢١ روز ترميم نيافته اند و بخيه ها باز یا عفوني شده اند جزء دسته بندي زخم هاي مزمن قرار مي گيرند و آن ها را مشابه پروتكل زخم هاي مزمن درمان مي كنيم .زخم هاي شايع جراحي كه منجر به عفونت و مزمن شدن مي شوند معمولا زخم هاي شكمي و ارتوپدي هستند . پماد تانیت اگر بلافاصله پس از اعمال جراحی بر روی موضع استفاده شود به دلیل فرمول و معماری دارویی ویژه می تواند علاوه بر ترمیم زخم های جراحی در پیشگیری از بروز عفونت های پس از عمل، تاثیر چشمگیری داشته باشد و بدلیل بهره گرفتن از ترمیم کننده های گیاهی موثر، باعث از بین رفتن جای زخم و بخیه می گردد.
زخم هاي سوختگي
اين نوع زخم ها نیز به دليل علت و وسعت زخم در دسته بندي مزمن قرار گرفته اند و روش درمان آنها به مانند زخم هاي مزمن است ، زيرا زخم هاي سوختگي را نمي توان بخيه كرد و یا پانسمان سنتي روي آن گذاشت و بايد به روش هاي مرطوب و با مراقبت ويژه تحت درمان قرار بگيرند. در سوختگي هاي درجه ٢ عمقي به بالا هم كه معمولا اعمال جراحي روي بيمار انجام مي شود. پماد هوچوبه ی طب گیاه امیر به دلیل معماری دارویی ویژه و هوشمند با شناسایی نیاز زخم سوختگی، ضمن بهبود درد و سوزش، کنترل عفونت و التهاب بافت های آسیب دیده و تحریک کلاژن سازی اثر شگرفی در درمان این زخم ها دارد. استفاده از پماد تانیت این شرکت در مراحل پایانی درمان، کمک بیشتری است در راستای از بین رفتن آثار و نشانه های سوختگی.
دیدگاه خود را بنویسید